Έρωτας

Γαλήνιος...

...Ερωτας δεν υπάρχει,
υπάρχει ακόμα κάτι που σκοτώνει σαν έρωτας.
O χρόνος σε μια ζωή τελειώνει και τα λόγια,
που την ανέβαζαν, θολώνουν και χάνονται
σαν πεθαμένα φεγγάρια και βόρειο σέλας...

Eίναι κανίβαλος ο έρωτας που σε σπρώχνει
κάποτε να φας τον άλλο, ωμό να τον γευτείς;
Στον παροξυσμό του όλα γίνονται δυνατά,
οι πιο απίθανες ιδέες, όπου τα δόντια,
τα νύχια, τα χέρια σαν αρπάγια,
η δύναμη της σπονδυλικής στήλης πρωτοστατούν.

Mια πολύπλοκη τακτική τελετουργικού φόνου,
που περνάει στις αισθήσεις των ανίδεων -κι είμαστε όλοι μας,
γιατί το να γνωρίζεις είναι δυσβάστακτο-
για ερωτική έξαρση και εκστατική χαλάρωση των αρμών.
Aυτοί, όμως, δουλεύουν στα σκοτεινά:
ετοιμάζουν τις κινήσεις μιας ύπουλης πάλης,
που υποτάζει ολότελα τον άλλο.

Έρμαιό σου ο άλλος. Kι ύστερα η αφή, η γεύση πιο έντονες,
η μυρουδιά του αίματος που κυλάει υπόγεια. Στιγμές, στιγμές, ολόκληρο το κορμί μετατρέπεται σε ηδονικό, φονικό όπλο....


Ανδρέας Παγουλάτος (1949-23.3.2010) R.I.P.
Από τη συλλογή "Όργια και εμπόδια" - 1996


Υ.Γ. όσο όμορφος κι αν είναι ο έρωτας,όσο ένταση κι αν έχει, κανένα συναίσθημα δεν είναι πληρέστερο και αγνότερο της πραγματικής αγάπης,γιατί η αληθινή(το τονίζω) αγάπη ανταλλάγματα δεν ζητά,ανιδιοτελής είναι και μόνος σκοπός της να προσφέρει απλόχερα αγάπη, επιθυμώντας(και όχι ζητώντας) λίγη απ΄ αυτή πίσω.