Αναμνήσεων νύχτα

Οι μνήμες ξεπηδούν
από το σάκο των καταχωνιασμένων αναμνήσεων,
ζωντανεύουν και θέλγουν.
Συναισθήματα κατακλύζουν το νου
Γνώριμες σκέψεις

Θυμάσαι?

Περπατάγαμε μαζί στο ακρογιάλι.
Μόνος ήχος εκείνος που κάνουν τα βότσαλα,
Όταν τα παίρνει η θάλασσα κοντά της ή
Όταν τα πατούν ευτυχισμένα πλάσματα.
Ο παφλασμός της θάλασσας συνόδευε
κάθε φιλί, κάθε λέξη.
Τα χέρια μας μετέδιδαν δικά τους λόγια αγάπης,
Δεν αποχωρίζονταν, παρά μόνο μετά την αυγή.

Κάπου εκεί περπατώ κι απόψε,
Μόνη συνοδεία μερικά αστέρια.
Το χέρι χέρι δεν σφίγγει,
μονάχα μια καταπώς μαραμένη μαργαρίτα

Κάπως έτσι η θύμηση σου επανέρχεται
Μα κάπως έτσι τελειώνει και
το παραμύθι με λυπημένο τέλος,
κάπου κρυμμένο,
ανάμεσα σε ορυχεία χαμένων ευκαιριών.


προσωπική ποίηση